Η τύχη και η «αδικία» είναι δύο λέξεις που δεν συνάδουν με το ποδόσφαιρο…

Το ποδόσφαιρο είναι ομολογουμένως ένα δίκαιο άθλημα. Μπορεί αυτό να μην το ενστερνίζονται αρκετοί, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Σε βάθος χρόνου, συνήθως αποδίδεται δικαιοσύνη ή στον μεγαλύτερο βαθμό του... Σε αγώνες νοκ-άουτ για παράδειγμα, τότε μπορεί να παίξει (μικρό πάντα) ρόλο η τύχη. Εδώ μιλάμε για ένα τρομερό μπρα-ντε-φερ δύο ομάδων που ισοβαθμούν με 77 βαθμούς στην κορυφή της βαθμολογίας…

Είναι λάθος να λέει κανείς πως ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος από τύχη. ΔΕΝ είναι! Έχουμε παίξει 34 παιχνίδια, έχει την μεγαλύτερη σταθερότητα. Σε διάφορες περιόδους ήταν εντυπωσιακός, σε άλλες πιο κυνικός, είχε όμως περισσότερη ουσία από κάθε άλλη ομάδα. Διότι η επίθεση δίνει το θέαμα, αλλά η άμυνα φέρνει τους τίτλους. Σας κάνουν εντύπωση τα 46 γκολ; H Μπαρτσελόνα έχει 11 νίκες με 1-0, δηλαδή 33 βαθμούς με 11 γκολ! Μάλλον να κριτικάρουμε και τον Τσάβι που επανέφερε τους Καταλανούς στην κορυφή της La Liga ε; Από πότε ποινικοποιείται δηλαδή ο τρόπος παιχνιδιού της κάθε ομάδας; Είχαμε/είχατε χορτάσει ποδόσφαιρο κατοχής, δημιουργίας και… φουλ επίθεση τόσα χρόνια και ξαφνικά σας ξίνισε ένα πιο συντηρητικό στιλ παιχνιδιού σε ορισμένους αγώνες. Ας μην εθελοτυφλούμε, ο καθένας θεωρεί καλύτερη την ομάδα του και θέλει να το πάρει αυτή. Αλλά ως εκεί!

Είναι επίσης λάθος να μιλάμε για ποδοσφαιρικούς Θεούς, δικαιοσύνη και αδικία. Δηλαδή ποιος ορίζει τη δικαιοσύνη και την αδικία στο ποδόσφαιρο; Η ΑΕΚ είναι πιο παραγωγική, ο Ματίας Αλμέιδα ένας προπονητής που έχει καταφέρει να κερδίσει τους περισσότερους ποδοσφαιριστές του. Σκέφτηκε έξυπνα πριν ξεκινήσει η σεζόν, γνωρίζοντας πως αν γυμνάσει μια ομάδα που θα τρέχει διαρκώς και θα έχει τα μεγαλύτερα κουράγια, τότε θα μπορεί να ξεχωρίσει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα που πηγαίνει σε χαμηλότερη ταχύτητα, που οι ομάδες του δεν διακρίνονται για το «τρέξιμο», την ταχύτητα και τη διαρκή τους πίεση. Από τη στιγμή που το κατάφερε αυτό, τότε πέτυχε και η ομάδα του! Σε συνδυασμό με ποιοτικούς ποδοσφαιριστές και ένα γεμάτο ρόστερ, ώστε να έχει επαναληπτικές, άπλωσε στο χορτάρι μια ομάδα με αρετές που αρέσει στο μάτι. Έχει όμως και περισσότερες ήττες από τον Παναθηναϊκό, αλλά και λιγότερες ισοπαλίες…

Τύχη δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Ούτε ατυχία. Η τύχη θα σε βοηθήσει σε ένα, σε δύο, άντε σε τρία παιχνίδια. Και πάλι αυτό είναι υποκειμενικό. Δεν είναι τύχη να βρίσκει για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός γκολ στα τελευταία λεπτά των αγώνων του, αλλά η νοοτροπία και ο χαρακτήρας που έχει χτίσει σαν ομάδα, ώστε να μην τα παρατάει. Ούτε ατυχία υπάρχει όταν η μπάλα σταματά στο δοκάρι.

Το να μην σκοράρει ο Τσούμπερ σε πρώτο χρόνο και ο Ελίασον σε δεύτερο στη Λεωφόρο δεν είναι τύχη, είναι αστοχία. Της στιγμής, ναι προφανώς. Αλλά αυτό είναι! Ικανότητα και του αντιπάλου, όταν σε αναγκάζει (σσ. Τσούμπερ) να σουτάρεις στην κλειστή γωνία και η μπάλα καταλήγει στο δοκάρι, ικανότητα και του αμυντικού στη φάση του Ελίασον να έχει τη σωστή τοποθέτηση και να βρει ίσα-ίσα την μπάλα για να καταλήξει στην αγκαλιά του Μπρινιόλι. Είναι κρίσιμες και κομβικές στιγμές αυτές, είναι αποφάσεις που παίρνονται σε κλάσματα του δευτερολέπτου απ’ όλους… Γιατί με την παραπάνω λογική, τότε ποιος είναι πιο τυχερός; Ο Παναθηναϊκός των 16 δοκαριών ή η ΑΕΚ των 9; Τα νούμερα δεν δείχνουν την αλήθεια λέμε ξανά και ξανά...



Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει φτιάξει μια ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, με τους παίκτες του να μπαίνουν στο γήπεδο με το μάτι να γυαλίζει και να πιστεύουν ότι μπορούν να εξουδετερώσουν ΚΑΘΕ αντίπαλο. Με μικρότερο βάθος στο ρόστερ της, αλλά άριστη στο τακτικό κομμάτι που δεν παρεκκλίνει από τις οδηγίες του. Με υπομονή και επιμονή, με άρτια ανασταλτική λειτουργία και γεννώντας ξεχωριστούς πρωταγωνιστές στα παιχνίδια της. Έβγαλε θέματα επιθετικά σε ορισμένα ματς, κυρίως στον τομέα του σκοραρισμάτος και μετέπειτα στη δημιουργία. Άλλωστε σε ελάχιστα παιχνίδια ο Παναθηναϊκός δεν δημιούργησε.

Ο Ματίας Αλμέιδα θέλησε να πάει σε ένα run & gun παιχνίδι, με αδιάκοπο τρέξιμο και αρκετό pressing. Επιλέγοντας να αφήσει αρκετές φορές την μπάλα στον αντίπαλο, ώστε να τον οδηγήσει σε λάθη και με γρήγορες μεταβάσεις να φτάσει σε τελικές. Αντιμετώπισε θέματα η ομάδα του όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ, αφού σε έξι περιπτώσεις κατάφερε να ανατρέψει μόνο τη μία. Στα άλλα πέντε, έχασε! Αντιθέτως, το «τριφύλλι» κατάφερε να πάρει 11 βαθμούς όταν ο αντίπαλος προηγήθηκε (3-2-3).




Παναθηναϊκός και ΑΕΚ βρέθηκαν φέτος τέσσερις φορές αντιμέτωποι. Αφήστε στην άκρη τη διαιτησία επιτέλους, είτε ήταν καλή είτε κακή για την εκάστοτε ομάδα. Από μία νίκη και δύο λευκές ισοπαλίες. Στο πρώτο τους ματς, ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος από την ΑΕΚ και τη νίκησε με ανατροπή (2-1), ενώ είχε ευκαιρίες και για ένα τρίτο γκολ. Η ΑΕΚ «απάντησε» σε αυτό της «OPAP Arena», επικρατώντας με 1-0. Με τους «πράσινους» να έχουν δοκάρι στις καθυστερήσεις και στα… καπάκια οι «κιτρινόμαυροι» να χάνουν πέναλτι σε ένα απολύτως ισορροπημένο ματς. Ένα χαμένο πέναλτι του Λιβάι (ο οποίος είναι εκπληκτικός ποδοσφαιριστής αλλά φανερά αγχωμένος στα μεγάλα παιχνίδια), μια επέμβαση του Μπρινιόλι που ενδεχομένως να κρίνουν το πρωτάθλημα.



Και δύο λευκές ισοπαλίες στα playoffs σε «OPAP Arena» και «Λεωφόρο»: Στη Φιλαδέλφεια, ο Γιοβάνοβιτς «κλείδωσε» ξανά τον Αλμέιδα και η ΑΕΚ ήταν σχετικά ακίνδυνη με τις καλύτερες φάσεις της να έρχονται από τον… Γιόνσον. Καμία υποτίμηση στον Σουηδό, αλλά δείχνει πόσο καλά ήταν εξουδετερωμένα τα επιθετικά όπλα της Ένωσης. Με τον Παναθηναϊκό να έχει την τεράστια τριπλή φάση και 2-3 προϋποθέσεις με Μπερνάρ, Παλάσιος που δεν ολοκλήρωσε ποτέ. Για να έρθει και το πιο πρόσφατο ντέρμπι στο «Απόστολος Νικολαΐδης», όπου η ΑΕΚ στα πρώτα 60 λεπτά ήταν ανώτερη. Με τον Αργεντινό να κερδίζει αυτός για πρώτη φορά φέτος συνολικά στο μπρα-ντε-φερ με τον Σέρβο.

Οι «κιτρινόμαυροι» είχαν ένα δοκάρι (το πρώτο είναι ως μη γενόμενο ακόμη και να μέτρησε στη στατιστική, αφού ο Λιβάι έρχεται από εμφανή θέση οφσάιντ) με τον Τσούμπερ και στα… καπάκια το σουτ του Ελίασον, αλλά και τη μεγάλη φάση του Γαλανόπουλου. Από κλασικές ευκαιρίες, δεν είχε άλλες. Με τον Παναθηναϊκό να έχει αυτή του Σένκεφελντ που έβγαλε ο Αθανασιάδης. Καλύτερη σαφώς για μια ώρα η ομάδα του Αλμέιδα, χωρίς τη δημιουργία όμως άλλων αγώνων και με αυτή την υπεροχή που είχε, δημιούργησε λίγες φάσεις. Μην πέφτετε στην παγίδα των τελικών και των αριθμών, δεν δείχνουν πάντα την αλήθεια και ειδικά στο ποδόσφαιρο.

Ας χαλαρώσουμε λίγο… Όσο γίνεται, γιατί μιλάμε για γκραν-γκινιόλ φινάλε. Να το απολαύσουμε; Όσοι είναι ουδέτεροι μπορούν, όσοι «εμπλέκονται» σε αυτό όχι… Φανταστείτε όμως τις ομάδες, τους ποδοσφαιριστές, το τεχνικό επιτελείο. Αυτοί που παίζουν στα κόκκινα, με την πίεση ορισμένες φορές να τους λυγίζει. Προσπαθώντας να πατήσουν γερά στα πόδια τους, αλλά πάντα να υπάρχει το τρέμουλο από τον πρωταθλητισμό…

Follow @giorgostsanakas